Η αποκλειστική σχεδόν χρήση των υπόγειων νερών για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων υδρευτικών και αρδευτικών αναγκών οδήγησαν στην υπερεκμετάλλευση τους, καθιστώντας το στα περισσότερα νησιά ως ένα φυσικό πόρο σε ανεπάρκεια. Επίσης, λόγω του χαρακτηριστικού μεσογειακού κλίματος που επικρατεί στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, οι βροχοπτώσεις είναι πολύ περιορισμένες και τα αποθέματα νερού που συσσωρεύονται στις στέρνες καλύπτουν ένα πολύ μικρό μέρος των αναγκών των κατοίκων των νησιών.
Λόγω των παραπάνω, τα περισσότερα νησιά υδροδοτούνται κυρίως με νερό που μεταφέρεται με υδροφόρες. Η εν λόγω διαδικασία είναι επισφαλής δεδομένων των απαγορευτικών απόπλων των πλοίων ειδικά τον χειμώνα, αλλά και εξαιρετικά ακριβή.
Σε μια περίοδο που όλοι φαίνεται να συνειδητοποιούμε την δραματική αλλαγή στις κλιματικές συνθήκες που κάνουν τα φυσικά φαινόμενα έντονα στα νησιά μας, εξακολουθούμε να απαιτούμε μεγαλύτερες ποσότητες νερού και η ζήτηση να είναι δυσανάλογα αυξανόμενη εν σχέση με την αύξηση του πληθυσμού αλλά και του τουρισμού. Τα τελευταία χρόνια, τα στοιχεία κατανάλωσης νερού στο νησί μας δείχνουν ότι η ζήτηση για νερό έχει αυξηθεί σημαντικά, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες λόγω της τουριστικής κίνησης. Για το λόγο λοιπόν αυτό θα πρέπει να γίνουν συντονισμένες παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα ώστε να συμβάλλουμε στην επίλυση του υδατικού προβλήματος του νησιού μας.
Δυνατές παρεμβάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλλουν θετικά στο πρόβλημα υδροδότητης του νησιού μας είναι οι εξής:
1. Εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης:
H μέθοδος της αφαλάτωσης του θαλασσινού και υφάλμυρου νερού είναι χωρίς αμφιβολία η πιο δυναμική λύση, η οποία θα μπορούσε να εξασφαλίσει αυτονομία και εξοικονόμηση πόρων στο νησί μας.
Με τις νέες τεχνολογίες η τιμή ανά παραγόμενο κυβικό μέτρο νερού έχει ελαττωθεί πολύ. Σήμερα, λειτουργούν σε όλη τη χώρα περίπου 42 μονάδες αφαλάτωσης δημόσιας χρήσης που ημερησίως επεξεργάζονται 25.000 κυβικά μέτρα νερό.
Η Σύρος, η Σαντορίνη, η Μήλος, η Πάρος, η Ιος, η Μύκονος, η Τήνος, η Σίφνος, η Χίος, η Νίσυρος, η Σύμη, η Εύβοια, η Ιθάκη είναι μερικά από τα νησιά που διαθέτουν ήδη αφαλάτωση και τα περισσότερα καλύπτουν τις ανάγκες τους από το παραγόμενο νερό.
Το όφελος για την τοπική κοινωνία θα είναι μεγάλο, καθώς το νησί μας υδροδοτείται κυρίως με υδροφόρες από την Αθήνα. Το κόστος μεταφοράς είναι περίπου 10 ευρώ ανά κ.μ. ενώ αντίστοιχα, το κόστος λειτουργίας των μονάδων αφαλάτωσης κυμαίνεται από 0,30 έως 2 ευρώ το κ.μ. Ωστόσο, παρά το οξύ πρόβλημα και την οικονομική επιβάρυνση του Ελληνικού Δημοσίου, οι διαδικασίες παραμένουν εξαιρετικά αργές. Τον Ιούνιο του 2009 υπεγράφη Προγραμματική Συμφωνία υδροδότησης των άνυδρων νησιών του Αιγαίου, με την εγκατάσταση και λειτουργία σε αυτά ολοκληρωμένων μονάδων αφαλάτωσης.
Η Ηρακλειά ήταν ένα από τα νησιά που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο Πρόγραμμα υδροδότησης. Ενημερωθήκαμε από την Κοινότητα ότι ήδη υπάρχει μια ολοκληρωμένη μελέτη για τη δημιουργία επίγειας αφαλάτωσης κοντά στην παραλία «Λιβάδι», αλλά λόγω του ότι η έκταση που έχει διατεθεί βρίσκεται κοντά σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικός χώρος, η όλη διαδικασία δεν έχει προχωρήσει.
2. Βελτίωση των υποδομών με αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων δικτύων για να περιορισθούν οι απώλειες.
3. Σωστή διαχείριση του νερού.
4. Κατασκευή μικρών φραγμάτων ανάσχεσης για την ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα.
5. Αναβίωση των παραδοσιακών τεχνικών συλλογής όμβριων υδάτων, μέσω νομοθετικής ρύθμισης για την υποχρεωτική κατασκευή στέρνας στα νεοδόμητα χτίσματα στις άνυδρες περιοχές.
6. Την αλλαγή στον τρόπο σκέψης στους χρήστες νερού, κυρίως μέσα από την εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου